روزنامۀ زندگی

سوالی ست که شاید به فکر خیلی‌ها بیفتد و احساس کنند در مرحله‌‌‌ای هستند که دیگر نیازی به خواندن قصه ندارند اما یک داستان خوب و یک رمان پرداخته شده و هدفمند خیلی بیشتر از کتاب‌های خشک آموزشی می‌تواند در امر یادگیری تأثیر گذار باشد. اصلا اگر می‌خواهید جامعه شناس، فیلسوف یا حتی روانکاو خوبی باشید لازمست رمان بخوانید. داستانهایی مانند رویای شیرین اثر دوریس سلینگ و دنیای سوفی نوشته یوستین گرودر از شما یک جامعه شناس و فیلسوف می‌سازد بی آنکه شما را مجبور به خواندن یک سری مطالب خشک و نامفهوم مولفان کتب مربوط به این رشته‌ها بنماید. یک رمان خوب به زوایای ناپیدای اشخاص، مذاهب و فرهنگهای گوناگون می‌پردازد و اساسا جهت دار است. رمان شما را به درون جامعه و داخل خانه کاراکترهایش می‌برد و کل زندگی آنها را برایتان موشکافی می‌کند و به مثابه یک تحقیق میدانی ست. خواندن اینگونه داستانها حتی اگر با نظر و عقیده شخصی ما هم مخالف باشند باز هم خواندنی هستند. بالآخره دغذغه‌‌‌ای در یک نویسنده وجود داشته که دست به قلم برده و آن را در قالب داستان بیان نموده است و قرار هم نیست که نگرش و باورهای من توسط رمان شکل بگیرد. اگر خواننده زرنگی باشید و آنچه را که نویسنده قصد بیان آن را داشته است دریافت کنید می‌توانید به بسیاری از مسائل فردی و اجتماعی جوامع و انسانها آگاهی پیدا کنید.